تعریف اصطلاح مجازی سازی شبکه

مجازی شبکه

مجازی سازی شبکه اصطلاحی است برای رویکردهای بسیار متفاوت در سطح سخت افزار و نرم افزار به منظور ترکیب منابع شبکه در واحدهای منطقی یا تقسیم آنها ، که - نسبتاً - مستقل از شرایط جسمی است. غالباً موضوع اجرای مفاهیم امنیتی پیچیده است.

نمونه بارز آن شبکه های خصوصی مجازی (VPN) است که یک ارتباط منطقی ارتباطی بین دو شرکت کننده یا دو رایانه برقرار می کند ، که با رمزگذاری قوی کار می کند ، به طوری که یک " تونل " مجازی برای طرفین ایجاد می شود که از طریق آن می توانید ارتباط برقرار کنید. ، مثال دیگر شبکه تعریف شده توسط نرم افزار (SDN) است.

به عنوان مثال ، مجازی سازی شبکه ، یک لایه منطقی - مجازی را به یک شبکه محلی (LAN) اضافه می کند ، که کاربر یا مشتری ارتباطی را از شرایط جسمی جدا می کند. هر دو پیچیدگی و تنوع دستگاه های چند لایه به یک نمای تک و اداره به اطمینان حاصل شود. به دلایل یک مرور کلی بهتر ، قابلیت کنترل و انعطاف پذیری بیشتر ، فناوری های مناسب - مجازی سازی سوئیچ ها ، روترها و غیره. - شبکه های فیزیکی از یک طرف ، به زیرمجموعه های منطقی تقسیم می شوند ، از طرف دیگر ، اینها همچنین می توانند در مکانها ترکیب شوند تا واحدهای بزرگتر - بسته به شرایط و وظایف - تشکیل شوند.

یکی از استفاده های به اشتراک گذاشته انعطاف پذیر شبکه های محلی (LAN) برای اطمینان از، برای مثال، مجازی محلی منطقه شبکه (VLAN). بسیاری از اتصالات شبکه تعریف شده مختلف می توانند به صورت موازی بر روی یک LAN  فیزیکی متصل شوند. اینها تقریباً از یکدیگر جدا شده اند به گونه ای که دستگاه های موجود در یک VLAN  نمی توانند با سایر VLAN ها با آنها ارتباط برقرار کرده یا حتی آنها را ببینند. از نظر شرکت کنندگان ، VLAN مانند یک شبکه فیزیکی رفتار می کند . بسته به تکنولوژی استفاده شده ، VLAN ها را می توان در یکی از لایه های 1 تا 4 پروتکل OSI پیاده سازی کرد. این رویکرد امنیت را افزایش داده و واحدهای منطقی دیگری ایجاد می کند و معمولاً به اجزای فنی قابل توجهی کمتر از یک اجرای نسبت به شبکه های مختلف فیزیکی نیاز دارد.

به معنای وسیع تر ، سه عامل برای اجرای مجازی سازی شبکه لازم است: کنترل دسترسی ، ایمن سازی مسیرهای انتقال و اجرای ت های امنیتی .