آینده سخت افزار رایانه شخصی شما

این مدار مموریست ساده به زودی می تواند تمام دستگاه های الکترونیکی را تغییر دهد.این مدار مموریست ساده به زودی می تواند تمام دستگاه های الکترونیکی را تغییر دهد.از زمان طلوع الکترونیک ، ما فقط سه نوع از اجزای مدار داریم - مقاومت ، سلف و خازن. اما در سال 1971 ، محقق UC برکلی ، لئون چوا ، این امکان را برای وجود نوع چهارم از مؤلفهها ، نظریه پردازی کرد که می تواند جریان جریان الکتریکی را اندازه گیری کند: ممبرست. اکنون ، فقط 37 سال بعد ، هیولت پاکارد یکی از آنها را ساخته است.

چیست؟ همانطور که از نام آن پیداست ، حافظه می تواند "بخاطر داشته باشد" که چقدر جریان از آن عبور کرده است. و با متناوب مقدار جریان که از آن عبور می کند ، یک ممستور نیز می تواند به یک جزء مدار یک عنصر با خواص منحصر به فرد تبدیل شود. نکته مهم این است که حتی در هنگام خاموش بودن جریان ، می تواند حالت الکترونیکی خود را نجات دهد ، و آن را به عنوان کاندیدای خوبی برای جایگزینی حافظه های فلش امروز تبدیل می کند.

از لحاظ تئوریکی حافظه ها ارزان تر و به مراتب سریع تر از حافظه فلش هستند و تراکم حافظه به مراتب بیشتری را فراهم می کنند. آنها همچنین می توانند تراشه های رم را همانطور که ما آنها را می شناسیم جایگزین کنند ، به این ترتیب ، پس از خاموش کردن رایانه ، دقیقاً به یاد خواهد آورد که هنگام باز کردن مجدد چه کاری انجام می داد و فوراً به کار خود باز می گردید. این کاهش هزینه و ادغام قطعات ممکن است به کامپیوترهای با حالت جامد و مقرون به صرفه منتهی شود که در جیب شما جای می گیرند و چندین برابر سریعتر از رایانه های شخصی امروزی اجرا می شوند.

روزی حافظه می تواند به لطف توانایی داشتن در به خاطر سپردن طیف وسیعی از حالتهای الکتریکی ، به جای اینکه بیاناتی ساده و روشن "خاموش" و "خاموش" که پردازنده های دیجیتالی امروزی می شناسند ، بتواند یک نوع کاملاً جدید از کامپیوتر را به وجود آورد. با کار با یک طیف پویا از حالت های داده در حالت آنالوگ ، رایانه های مبتنی بر مموریست می توانند کارهای بسیار پیچیده تری را نسبت به فقط شاتل کردن آن ها و صفرهای اطراف انجام دهند.

چه موقع فرا رسیده است؟ محققان می گویند هیچ مانع واقعی مانع از اجرای سریع ممستور در مدار نمی شود. اما این وظیفه است که محصولات را به سمت واقعیت تجاری سوق دهند. حافظه های ساخته شده برای جایگزینی حافظه فلش (با هزینه کمتر و مصرف انرژی کمتر) احتمالاً در درجه اول ظاهر می شوند. هدف HP ارائه آنها به سال 2012 است. فراتر از این ، حافظه سازان احتمالاً در قاب زمانی 2014 تا 2016 جایگزین DRAM و دیسک های سخت خواهند شد. در مورد رایانه های آنالوگ مبتنی بر ممستور ، این مرحله ممکن است 20 سال به طول انجامد. با رقیب مسابقه gigahertz ، هر دو AMD و Intel در تلاش هستند هسته های بیشتری را بر روی قالب ببندند تا بتوانند به منظور بهبود قدرت پردازش و کمک با عملیات چند وظیفه ای ، به پیشرفت خود ادامه دهند. تراشه های کوچک سازی بیشتر برای نصب این هسته ها و سایر اجزای دیگر در یک فضای محدود کلیدی خواهد بود. اینتل پردازنده های 32 نانومتری (در مقایسه با تراشه های 45 نانومتری امروزی) را در سال 2009 از بین خواهد برد.

چه موقع فرا رسیده است؟ اینتل از چسبیدن به نقشه راه خود بسیار خوب بوده است. CPU شش هسته ای مبتنی بر طراحی Itanium باید بی حد و حصر باشد ، وقتی Intel سپس تمرکز خود را به یک معماری کاملاً جدید به نام Nehalem تغییر دهد تا به عنوان Core i7 به بازار عرضه شود. Core i7 حداکثر هشت هسته دارد و سیستمهای هشت هسته ای آن در سال 2009 یا 2010 موجود است. (و طبق گزارش ها یک پروژه هشت هسته ای AMD به نام مونترال برای سال 2009 روی شیر آب است.)

پس از آن ، جدول زمانی فازی می شود. گفته می شود اینتل یک پروژه 32 هسته ای به نام Keifer که برای سال 2010 پیش بینی شده بود لغو کرده است ، احتمالاً به دلیل پیچیدگی آن (هرچند که این شرکت این موضوع را تأیید نمی کند). اینکه بسیاری از هسته ها به یک روش جدید برای مقابله با حافظه نیاز دارند. ظاهراً شما نمی توانید 32 مغز از یک استخر مرکزی رم بیرون بیاورید. اما ما هنوز انتظار داریم که هسته ها از بین بروند که هسته ها از بین بروند: 16 هسته تا سال 2011 یا 2012 قابل قبول است (وقتی پیش بینی می شود ترانزیستورها مجدداً به 22 نانومتر برسند) که 32 هسته تا سال 2013 یا 2014 به راحتی قابل دسترس هستند. اینتل می گوید "صدها" هسته ممکن است حتی دورتر از خط قرار بگیرند.